Çocukken çok kitap okuduğumu, okumak için imkânımın olduğunu söyleyemem. Kitapsız ve kedisiz bir evde büyüdüm. Belki de bu yüzden kedileri, kitapları ve kahramanı kedi olan kitapları daha çok sevdim sonrasında.

Çocukken çok kitap okuduğumu, okumak için imkânımın olduğunu söyleyemem. Kitapsız ve kedisiz bir evde büyüdüm. Belki de bu yüzden kedileri, kitapları ve kahramanı kedi olan kitapları daha çok sevdim sonrasında. Çocukken bulamadığım şeylere, bulunca daha içtenlikle sahip çıktım.

Kedi denildiğinde aklınıza ilk olarak hangi özellikleri geliyor? 

Kedi, en evcil hayvan olduğu için belki de edebiyatın ve edebiyatçıların vazgeçilmez dostları. Çünkü bir yazar, şair de pekâlâ evcildir. Yazı masasının, defterinin, daktilosunun, bilgisayarının başından pek kalkmaz, evinden çıkmaz istemez. Hem “Edebiyat, yazarın evidir.” desek çok mu büyük laf etmiş oluruz? Kedi de bu evin, bu evcil yazar/şairin en iyi, en sessiz, en hâlden anlayan dostudur. Kısacası, kedi deyince aklıma ilk olarak dostluğu gelir diyebilirim.

Çocukken okuduğunuz, sizi etkileyen kahramanı kedi olan kitaplar nelerdir? 

Çocukken çok kitap okuduğumu, okumak için imkânımın olduğunu söyleyemem. Kitapsız ve kedisiz bir evde büyüdüm. Belki de bu yüzden kedileri, kitapları ve kahramanı kedi olan kitapları daha çok sevdim sonrasında. Çocukken bulamadığım şeylere, bulunca daha içtenlikle sahip çıktım.

Güncel edebiyatta çeviri ya da yerli beğendiğiniz kedili kitaplar hangileridir? 

En başta, Behiç Ak’ın Kedilerin Kaybolma Mevsimi ve Marko Kitti’nin Renkli Kedi kitaplarını söyleyebilirim. Eserlerini postmodern diyebileceğimiz bir tarzda, ama bunu çocukların ve her yaştan okurun çok çok seveceği bir şekilde kaleme almayı çok iyi başarmış her iki yazar da. Ayrıca, aslında hemen hemen her “kedili” kitapta olduğu gibi, kedilerin bizlerden ve bizlerin tahmin edemeyeceği kadar çok zeki olduklarını da bir kez daha göstermişler.

Çocuk edebiyatında dinozorlar, köpekler gibi en çok rastlanan kahramanlardan birinin kedi olmasını nasıl yorumluyorsunuz? 

Dinozorları bilemem (Eski insanların gözlerine görünen ejderhalar misali, acaba dinozorlar da çocuklara görünüyor olmasın?) ama kediler ve köpekler, gündelik yaşamda da en çok rastladığımız hayvanlar. Tabii kuşlara, böceklere de çok rastlıyoruz; fakat kedi ve köpeklerin binlerce yıldır evcil olması, insanlarla aynı evleri/sokakları paylaşmaları, onların yaşamlarının her türlü anlarını gözlemleyebiliyor oluşumuz ve tabii ki en önemlisi de bizlerin en yakın dostlarından olmaları buna bir etken. Kedileri, insanlardan daha iyi tanıyabiliyor, anlayabiliyor insan. Onlarla daha rahat özdeşlik kurabiliyor. Bu da metne ve okura daha derinden işleyebiliyor.

Sizce çocuk edebiyatı metinlerinde inşa edilen bir “kedi” algısından söz edilebilir mi?

Çocuk edebiyatı metinlerinde inşa edilen kedi algısı, aslında diğer sorularda da yanıtını verdiğim üzere genel anlamda zeki ve dost oldukları üzerine. Yalan mı? Değil. Yani oluşturulan ya da oluşturulmak istenen bir algı yok aslında, bana kalırsa. Tersine, tespitler ve hakikat üzerinden ilerleyen bir temsil var daha çok diyebiliriz.