"Aradan bir zaman geçtikten sonra bütün bu “ağlamalı” kitap ve filmlerin ne kadar da “gerçek olmadığını”, “bu kadar net bir iyilik ve kötülük ayrımı olmayacağını” düşünmeye başlamıştım.
Bütün çizgi romanlar ve televizyondaki dizi ve filmler bana edebiyat araştırmacılığında da iyi olduğum şeyi, sentaksı, sözdizimini takip etmeyi öğrettiler. Beni okuma konusunda yönlendiren akrabam ve öğretmenim olmadı.
“Ben, konvansiyonel olmamayı ve toplumsal cinsiyet rollerinin uygun gördüğü davranışlara meydan okumayı Pippi’den öğrendim. Hiç bir zaman onun kadar radikal ve cesur olamadıysam da o hep benim idolüm olarak kaldı.
70'lerin sonunda geçti çocukluğum. O zamanlar Milliyet Çocuk Dergisi, klasikleri çizgi roman olarak yayımlıyordu, büyük heyecanla her hafta bu seriyi takip ederdim.
"Sanırım bir başka noktada adalet duyguma seslenen metinler hoşuma gidiyordu. Ne güzel ki, haklının yanında olmak lezzeti bir çocuk için estetik tecrübeye dönüşebiliyor. Buna birçok klasik metni örnek göstermek mümkün.
"İnce Memed'i 9 yaşındayken evde tesadüfen bulup okudum. Yaşıma hiç uygun olmadığını hem ben hem de annem ve babam çok sonraları anladık; sanırım okuyor olabileceğime hiç ihtimal vermemişlerdi.