Kemalettin Tuğcu’nun Sokak Çocuğu adlı kitabı Uçan At Yayınları tarafından Haziran 2020’de yayınevinin kendi tabiriyle “bozulmadan” basılmıştır. Uğur Köse tarafından resimlendirilen kitabın arka kapağında 10+ ibaresi bulunmaktadır.
Görsel ve işitsel duyularımızın kapasitesini sonuna kadar kullandığımız sosyal medyada özellikle Instagram’da sıkça şu ifade ile karşılaşıyoruz: “Keşke kokusunu da paylaşabilsem/k”.
Koku Türk Dil Kurumu sözlüğünün ilk tanımıyla küçük kimyasalların burun zarı üzerindeki özel sinirlerde uyandırdığı duygudur (TDK). İkinci ve daha yaygın tanımı ise “güzel kokmak için sürülen esans” olarak bildiğimiz parfümle aynı anlamdadır.
“Koku” teması veya metaforu birçok büyük yazar tarafından “hafıza ve nostalji” bağlamında ya da anlatıyı “kuvvetlendirici, derinleştirici imge” olarak tercih edilmiştir.
Yetişkinlik döneminin temelini oluşturan çocukluk, dış uyaranlar yardımıyla desteklendiğide olumlu sonuçlar doğurur.
Koku içinde birçok duyguyu, karmaşayı ve çelişkiyi barındırır. Sokakta yürürken bizi karşılayan tanıdık bir koku çok uzak diyarlara götürebilir.
Vüs’at O. Bener, 1950 sonrasında gelişen Türk roman ve öykücülüğünün özgün isimlerinden biridir.
Soğan Oğlan kokuyu karakterin sınıfsal kimliğini belirleyen, ona hem zayıflık hem de güç veren bir kimlik unsuru olarak kullanır.
Esra Kökkılıç’ın Türkçeye kazandırdığı Büyülü Fener tarafından yayımlanan Christine Roussey’in Canım Köpeğim kitabı, Alfred adında bir köpekle küçük sahibinin dostluğunu konu edinir.